Χρειαζόμαστε “έξοδο” από τις αυταπάτες

Γράφει ο Κώστας Τρομπούκης Ιατρός – Ακτινοδιαγνώστης*

Η 21η Αυγούστου του 2018 ήταν μια ημέρα σαν όλες τις υπόλοιπες για την Ελλάδα και για τους Έλληνες και ίσως ένα δυσοίωνο σημάδι για το μέλλον. Κι αυτό, διότι α-ντίθετα από όσα ψευδώς υποστηρίζει η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου για “καθα-ρή έξοδο” από τα μνημόνια, δεν έχουμε ούτε καθαρή, ούτε έξοδο.
Αυτό που πραγματικά έχουμε είναι η ολοκλήρωση ενός κύκλου και η μετάβαση σε ένα νέο, γκρίζο με τα «μειονεκτήματα» των προηγούμενων, χωρίς τις εγγυήσεις τους.
Το ότι επιχειρείται από την Κυβέρνηση να εμφανιστεί ως επιτυχία, με διάφορους αφελείς συμβολισμούς είναι ιδιαίτερα θλιβερό, διότι πρωτίστως προσβάλλει την κοινή λογική. Η λήξη του 3ου μνημονίου θα έπρεπε να αποτελέσει την επανάσταση της κοινής λογικής, διότι από σήμερα, η Χώρα θα πρέπει να στηριχθεί αποκλειστικά στις δικές της δυνάμεις και να πάρει μια σειρά από δύσκολες αποφάσεις.
Το πολιτικό παραμύθι που διηγήθηκε ο Πρωθυπουργός από την Ιθάκη δε σηματο-δοτεί τη λήξη των μνημονίων. Το μνημόνιο Τσίπρα μπορεί να τελείωσε, αλλά μόνο για τον ίδιο. Ισχύει όμως για όλους τους Έλληνες. Και πρόκειται για ένα εντελώς α-χρείαστο μνημόνιο που φόρτωσε ο ίδιος στις πλάτες των πολιτών λόγω της τυχο-διωκτικής πολιτικής του, των ανεύθυνων και δημαγωγικών επιλογών του, της δήθεν υπερήφανης διαπραγμάτευσης του και φυσικά του δημοψηφίσματος που οδήγησε εν τέλει στην κωλοτούμπα.
Η επικοινωνιακή εκμετάλλευση της τυπικής αλλά καθόλου ουσιαστικής λήξης του μνημονίου, σηματοδοτεί την έναρξη μιας ασύδοτης προεκλογικής περιόδου. Μιας προεκλογικής περιόδου όπου τώρα πια τα ψέματα και οι υποσχέσεις θα είναι φθη-νά και ο κίνδυνος να επικρατήσουν πιο επικίνδυνες αυτή τη φορά ψευδαισθήσεις και αυταπάτες, είναι πιο ορατός από ποτέ.
Εσχάτως η κυβέρνηση δίνει την εντύπωση πως με την υποτιθέμενη έξοδο της Χώ-ρας από την κρίση οι Έλληνες, θα έχουν την ίδια τύχη που είχε και ο λαός του Μω-υσή σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη μετά την έξοδο τους από την Αίγυπτο. Και αν οι Εβραίοι κατάφεραν ελεύθεροι πια να δημιουργήσουν και να απολαύσουν τα επι-τεύγματα του πολιτισμού τους κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην περίπτωσή μας. Δημοσι-εύματα και δηλώσεις αξιωματούχων από το εξωτερικό, δείχνουν, πως όχι μόνο τα πανηγύρια είναι εκτός τόπου και χρόνου, αλλά και πως δεν υπάρχουν περιθώρια αισιοδοξίας αφού είναι επιβεβλημένη η απρόσκοπτη προσήλωσή μας στα όσα έ-χουν συμφωνηθεί.
Η έξοδος από τα μνημόνια δεν γίνεται με διαγγέλματα και εξαγγελίες. Απαιτεί θάρ-ρος και τόλμη. Πολιτική βούληση και αποφασιστικότητα για να υλοποιηθούν όλες εκείνες οι βαθιές τομές που θα καταστήσουν την Ελλάδα ξανά μια Χώρα στον πυ-ρήνα της Ευρώπης και όχι ένα κράτος παρία. Ένα ισότιμο μέλος της Ε.Ε. που δεν θα εκλιπαρεί για την συμπόνια των εταίρων της και θα στέκεται στα δικά της πόδια. Η ανάγκη πολιτικής αλλαγής είναι πιο επιτακτική από ποτέ γιατί οι Έλληνες μπορούμε και αξίζουμε καλύτερα.
Για μια ακόμα φορά μέσα σε λίγα χρόνια βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Οφείλουμε να αποδείξουμε ότι συνειδητοποιήσαμε τα λάθη μας, τα διορθώσαμε και μάθαμε από αυτά. Να αποδείξουμε πως δεν είμαστε έτοιμοι και πρόθυμοι να ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Μια νέα διολίσθηση αυτή τη φορά θα ήταν καταστρο-φική και μη αναστρέψιμη.
Σε έναν κόσμο διαρκώς μεταβαλλόμενο, έχουμε την υποχρέωση να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, να διαμορφώσουμε την στρατηγική μας για την επόμενη μέρα και να αποδεσμευτούμε από τις δυνάμεις εκείνες που μας κρατάνε κολλημέ-νες στο παρελθόν, παρότι φοράνε το προσωπείο του καινούργιου. Να φτιάξουμε όλοι μαζί την Ελλάδα που αγωνίζεται και κερδίζει το μέλλον της.

*Ο Κώστας Τρομπούκης είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.