Γράφει ο Κώστας Τρομπούκης Ιατρός – Ακτινοδιαγνώστης*
Όσοι ζούμε στην ευλογημένη αυτή γωνιά της Μεσογείου, εδώ που διασταυρώνεται η Ανατολή με τη Δύση, στην όμορφη Χίο, γνωρίζουμε ότι διαθέτουμε ένα μεγάλο προνόμιο.
Είναι η μοναδική φυσική ομορφιά της, είναι οι δημιουργικοί της άνθρωποι, είναι η ιστορία των ανθρώπων της, είναι το περιβάλλον της, είναι η μοναδική αγροτική της παραγωγή, είναι η μαστίχα της.
Η Χίος είναι όλα όσα συνθέτουν ένα ιδανικό μέρος για να ζει κανείς, ακριβώς διότι διαθέτει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που την κάνουν μοναδική, πολυποίκιλη και ξεχωριστή.
Συνήθως όμως, όπως έχει δείξει η ιστορία, τα μεγάλα προνόμια συνοδεύονται και από κάποιες… μεγάλες «κατάρες». Αυτό που συμπεραίνει ένας άνθρωπος που ζει και παρατηρεί για περισσότερο από εικοσιπέντε χρόνια τη Χίο, είναι η καταστροφική στασιμότητα. Στασιμότητα σε επίπεδο υποδομών, στασιμότητα σε επίπεδο τουριστικής, πολιτιστικής, κοινωνικής κ.ο.κ. ανάπτυξης και προόδου.
Βέβαια, δεν πρέπει να είμαστε ισοπεδωτικοί. Οι προσπάθειες που κατά καιρούς έχουν γίνει είναι αξιέπαινες, όμως δεν έχουν ανταπεξέλθει στις προσδοκίες των Χιωτών.
Σήμερα όμως, σε μια εποχή ραγδαίων αλλαγών, η στασιμότητα είναι η πλέον υπονομευτική κατάσταση, διότι όχι μόνο δεν επιτρέπει να δημιουργηθούν εκείνες οι δυνάμεις που θα συμβάλλουν στην αναβάθμιση της Χίου, αλλά επιπλέον, μας κρατά πίσω αυξάνοντας το κενό από αυτούς που σήμερα πρωτοπορούν, δημιουργούν, καινοτομούν και εκ των πραγμάτων είναι μπροστά μας.
Αυτό που σήμερα λείπει από την Χίο είναι ένα όραμα. Ένα ρεαλιστικό αφήγημα για το που θέλουμε να πάμε το νησί την επόμενη ημέρα. Λείπει ένας ρεαλιστικός οδικός χάρτης για τη Χίο του αύριο. Μακριά από τις υπερβολές του παρελθόντος, αλλά έχοντας πάντα στο επίκεντρο το πώς ονειρευόμαστε τον τόπο μας. Αυτό ακριβώς πρεσβεύει η δική μου ενασχόληση με τα κοινά.
*Ο Κώστας Τρομπούκης είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.