Το παρελθόν εκβιάζει το μέλλον

Γράφει ο Κώστας Τρομπούκης Ιατρός-Ακτινοδιαγνώστης*

Αυτές τις ημέρες, συζητείται στη Βουλή των Ελλήνων το σχέδιο νόμου της Κυβέρνησης για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ένα σχέδιο νόμου με ρυθμίσεις σε μεγάλο βαθμό ακοστολόγητες, ρυθμίσεις που δεν δίνουν καμία αναπτυξιακή προοπτική στα Ιδρύματα, ρυθμίσεις οπισθοδρομικές, που, εν τέλει, καταδικάζουν το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας σε ραγδαία υποβάθμιση και εκτός διεθνών εξελίξεων για πολλά χρόνια.

Είναι κρίμα για το μέλλον του τόπου το γεγονός ότι η κυβέρνηση επιτίθεται με κάθε μέσο στον εκσυγχρονισμό, την αξιοκρατία και την αριστεία στα πανεπιστήμια και γενικότερα στο χώρο της εκπαίδευσης. Προσπάθειες ετών, που έγιναν υπό συνθήκες ευρύτερης συναίνεσης, όπως ο αποδεδειγμένα μεταρρυθμιστικός Νόμος 4009/2012 για την Παιδεία, επί υπουργίας Διαμαντοπούλου, που ψηφίστηκε σχεδόν ομόφωνα από τη Βουλή, άρχισε πολύ σύντομα να «ξηλώνεται», με διάφορα προσχήματα και τερτίπια, και σήμερα ακυρώνεται στο όνομα μιας ιδεοληπτικής εμμονής.

Ως ακαδημαϊκός έχω την τύχη να γνωρίζω πολλές περιπτώσεις καθηγητών που ξεχωρίζουν με την παρουσία και το ακαδημαϊκό τους έργο. Γνωρίζω επίσης και πολλές περιπτώσεις φοιτητών που σε ένα πολύ δύσκολο περιβάλλον, διακρίνονται και αριστεύουν. Ωστόσο, η τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν είναι στο επίπεδο που η ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά και το επίπεδο των φοιτητών μας, επιτρέπει.

Το σχέδιο νόμου της Κυβέρνησης –εκτός από τον προφανή στόχο της θωπείας επιμέρους ακροατηρίων- εμφορείται από μία κεντρική αντίληψη: την κομματικοποίηση του πανεπιστημίου. Ένας νόμος που αδυνατεί να δώσει λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα διδάσκοντες και διδασκόμενοι, φέρνει στην επιφάνεια νέα προβλήματα, προβλέπει μεταξύ άλλων την επαναφορά του ασύλου, την άμεση παρέμβαση του κράτους στα Προγράμματα Μεταπτυχιακών Σπουδών, ενώ προβλέπει τη συμμετοχή των φοιτητών στα όργανα διοίκησης καθ΄ υπόδειξη των φοιτητικών παρατάξεων και ταυτόχρονα οδηγεί τα Ιδρύματα στην εσωστρέφεια και καταργεί θεσμούς λογοδοσίας και διαφάνειας.

Η υπονόμευση της Παιδείας στο βαθμό που επιχειρείται σήμερα αποτελεί ιστορικό έγκλημα. Ένα ιστορικό έγκλημα εις βάρος των προοπτικών ανάπτυξης του τόπου, αλλά και της ίδιας της Δημοκρατίας. Διότι αυτό που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι ότι η ποιότητα της Παιδείας οριοθετεί, όχι απλά την προοπτική της χώρας μας για το μέλλον, αλλά και την ίδια την ποιότητα της Δημοκρατίας μας.

Δυστυχώς, εάν το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου γίνει νόμος του κράτους, τότε συνειδητά κλείνουμε τα μάτια στις επιταγές της εποχής, κλείνουμε τα μάτια στον Κόσμο που έρχεται. Εάν η Ελλάδα, θέλει να δημιουργήσει ένα διαφορετικό μέλλον, κάτι που ασφαλώς το δικαιούται και το μπορεί, πρέπει να βασιστεί στις δικές της δυνάμεις, που δεν είναι άλλες από τους ίδιους τους ανθρώπους της.

Η Παιδεία είναι ο πνεύμονας της χώρας. Δε μπορεί να γίνει οχυρό για παρωχημένες μειοψηφίες που πηγαίνουν κόντρα στο ρεύμα των καιρών. Η παιδεία είναι εκείνη που θα κληθεί αργά ή γρήγορα να δώσει στη χώρα ανθρώπους, που θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στις προκλήσεις που ξετυλίγονται μπροστά μας. Θα πρέπει όμως συνειδητοποιήσουμε πως με μικρούς ανθρώπους δεν γίνονται μεγάλα πράγματα.

Ο Κώστας Τρομπούκης είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.