Η αναθεώρηση του Συντάγματος και ο… μεγάλος απών!

Γράφει ο Κώστας Τρομπούκης Ιατρός – Ακτινοδιαγνώστης*

Κάθε φορά που συμμετέχω σε μια σοβαρή συζήτηση για το μέλλον της χώρας, όταν φθάνουμε στο θέμα των λύσεων, εφόσον η συζήτηση γίνεται σε πνεύμα ειλικρίνειας και αποπεριχαρακωμένοι από ιδεολογικές εμμονές, φθάνουμε στο κοινό και ταυτόχρονα τετριμμένο συμπέρασμα: ότι είναι θέμα παιδείας. Πράγματι. Είναι θέμα Παιδείας! Βέβαια, τι νόημα έχει απλώς να παπαγαλίζουμε ένα πρόβλημα για περισσότερο από 30 χρόνια στη χώρα μας και κάθε φορά που έρχεται η ώρα για το μεγάλο βήμα να μη μπορούμε να γλιτώσουμε από τον κακό μας εαυτό;

Ό,τι κι αν πούμε για τα προβλήματα της εκπαίδευσης, είναι πλέον τετριμμένο. Για πολλά χρόνια παραμένουμε στάσιμοι, δέσμιοι διαφόρων προσωπικών πολιτικών με τα γνωστά μπρος-πίσω, χωρίς πυξίδα, χωρίς διάθεση για πραγματικές μεταρρυθμίσεις, με ένα εκπαιδευτικό σύστημα απαρχαιωμένο και χωρίς ένα ρεαλιστικό αφήγημα για το που θέλουμε να φθάσουμε.

Ωστόσο, θα αναφερθώ ιδιαιτέρως στο θέμα της ανώτατης εκπαίδευσης και πιο συγκεκριμένα στο άρθρο 16, που αφορά στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων μιας και σήμερα συνεχίζεται στη Βουλή η διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος, αλλά για ακόμα μια φορά θα απουσιάζει από τη συζήτηση, το άρθρο εκείνο που θα επέτρεπε στην Ελλάδα να κάνει μια πραγματική τομή στο εκπαιδευτικό της σύστημα.

Στις σύγχρονες οικονομικές θεωρίες, η επένδυση σε ανθρώπινο κεφάλαιο θεωρείται ο πιο σημαντικός παράγοντας για τη μακροχρόνια ανάπτυξη μιας χώρας και τη βελτίωση της ευημερίας του πληθυσμού της. Επίσης, σε όλες τις ανεπτυγμένες οικονομίες τα ιδιωτικά πανεπιστήμια έχουν ένα ζωτικό ρόλο στην ανάπτυξη και το παραγωγικό τους μοντέλο. Και βέβαια αποτελεί τον πιο αποτελεσματικό κοινωνικό ανελκυστήρα μέσω του οποίου οι λιγότερο προνομιούχοι κατορθώνουν να ξεφύγουν από την ανέχεια.

Στην Ελλάδα, παραμένουμε όμηροι της Αριστεράς η οποία προπαγανδιστικά, αλλά και από ιδεολογική σύγχυση εν τέλει, επικεντρώνει τη συζήτηση γύρω από δύο προβλήματα των ιδιωτικών πανεπιστημίων: ότι είναι πολύ κακά γιατί εκπροσωπούν ιδιωτικά συμφέροντα, παρά το γεγονός ότι πέφτουν στην αντίφαση ότι 1 στους 3 Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έχει φοιτήσει σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο και ότι θα είναι πολύ καλά και άρα θα είναι για την ελίτ. Προφανώς εντάσσουν τους εαυτούς τους στην ελίτ, αφού ότι δεν είναι πολύ καλό -μάλλον- δεν είναι για τους προλετάριους.

Δυστυχώς, άλλη μια μεγάλη ευκαιρία μόλις χάθηκε. Η επόμενη κυβέρνηση δεν θα έχει στη διάθεσή της ένα αναθεωρημένο άρθρο 16 και η χώρα θα στερηθεί τουλάχιστον 10 χρόνια ακόμη την δυνατότητα αυτή. Δυστυχώς, στην Ελλάδα του κ. Τσίπρα το Σύνταγμα, από καταστατική αρχή για την προστασία των πολιτών γίνεται το εργαλείο για την προστασία των κρατικών μονοπωλίων από τη λειτουργία των ιδιωτών και αυτό εν τέλει υπονομεύει την ίδια την παιδεία.

Η υπονόμευση της Παιδείας αποτελεί ιστορικό έγκλημα. Ένα ιστορικό έγκλημα εις βάρος των προοπτικών ανάπτυξης του τόπου, αλλά και της ίδιας της Δημοκρατίας. Διότι αυτό που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι ότι η ποιότητα της Παιδείας οριοθετεί, όχι απλά την προοπτική της χώρας μας για το μέλλον, αλλά και την ίδια την ποιότητα της Δημοκρατίας μας. Κι επιπλέον, είναι έγκλημα εις βάρος της χώρας, η οποία μπροστά στις εξελίξεις της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης θα παραμένει ένα κράτος διστακτικό, όταν όλοι γύρω μας θα πρωτοπορούν.

Δυστυχώς, ο 21ος αιώνας, βρίσκει την Ελλάδα, με συνταγματικές διατάξεις του 19ου αιώνα όπου στερούν τον εκσυγχρονισμό και την άμιλλα μεταξύ των Δημόσιων Πανεπιστημίων.

Εκείνο που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι ότι δεν έχουμε περιθώριο για άλλες χαμένες ευκαιρίες. Το μέλλον είναι ήδη εδώ. Ο κόσμος που έρχεται έχει φθάσει και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία να μην αρπάξουμε αυτή την ευκαιρία.

*Ο Κώστας Τρομπούκης είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.